قرص لاموتریژین کودکان + عوارض، موارد و نحوه مصرف

لاموتریژین یک داروی ضد تشنج است که برای درمان اختلالات عصبی مختلف از جمله صرع استفاده می شود. استفاده از لاموتریژین در کودکان به اوایل دهه 1990 برمی گردد، زمانی که برای اولین بار برای استفاده در بزرگسالان مبتلا به صرع تایید شد. در سال های بعد، مطالعاتی برای ارزیابی ایمنی و اثربخشی لاموتریژین در کودکان مبتلا به صرع انجام شد. این مطالعات نشان داد که لاموتریژین به خوبی تحمل می شود و در کاهش تشنج در نوزاد و کودکان مبتلا به صرع موثر است.

در سال 1994، لاموتریژین توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) برای استفاده در بزرگسالان مبتلا به صرع تایید شد. در سال 2003، FDA تاییدیه خود را گسترش داد تا در کودکان بالای 2 سال مبتلا به صرع استفاده شود. این تایید بر اساس مطالعاتی بود که ایمنی و اثربخشی لاموتریژین را در کاهش تشنج در کودکان مبتلا به صرع نشان داد. از آن زمان، لاموتریژین به یک داروی ضد تشنج پرمصرف برای کودکان مبتلا به صرع تبدیل شده است و معمولاً به عنوان خط اول درمان برای انواع مختلف تشنج تجویز می شود.

"قرص لاموتریژین یک داروی رایج برای درمان صرع و اختلال دوقطبی است. وقتی صحبت از کودکان می شود، دوز و دفعات قرص لاموتریژین به سن، وزن و وضعیت پزشکی کودک بستگی دارد. طبق دستور پزشک، قرص ها معمولاً به صورت خوراکی با یا بدون غذا مصرف می شوند. مهم است که دستورالعمل های دوز را به دقت دنبال کنید و از مقدار تجویز شده تجاوز نکنید. مانند همه داروها، قرص لاموتریژین ممکن است عوارض جانبی بالقوه ای در کودکان داشته باشد، از جمله سرگیجه، حالت تهوع، و بثورات پوستی و غیره. والدین یا مراقبان باید کودکانی را که قرص لاموتریژین مصرف می کنند تحت نظر داشته باشند و هر گونه عوارض جانبی را فوراً به ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود گزارش دهند."

موارد مصرف قرص لاموتریژین کودکان

لاموتریژین دارویی است که در درمان چندین بیماری عصبی و روانپزشکی از جمله صرع و اختلال دوقطبی استفاده می شود. در کودکان، لاموتریژین در درجه اول به عنوان یک داروی ضد صرع برای کنترل تشنج های مرتبط با صرع استفاده می شود. برخی از کاربردهای رایج قرص لاموتریژین در کودکان عبارتند از:

• سندرم Lennox-Gastaut: این نوعی از صرع است که باعث ایجاد انواع تشنج می شود، از جمله تشنج تونیک، آتونیک و عدم وجود. لاموتریژین در کاهش فراوانی و شدت تشنج در کودکان مبتلا به سندرم لنوکس-گاستوت موثر است.


• تشنج های جزئی: کودکان مبتلا به تشنج جزئی که به عنوان تشنج کانونی نیز شناخته می شوند، می توانند از درمان لاموتریژین بهره مند شوند. به کاهش دفعات و شدت تشنج های جزئی کمک می کند.


• اختلال دوقطبی: لاموتریژین همچنین می‌تواند برای درمان اختلال دوقطبی در کودکان، به‌ویژه در افرادی که دچار اختلال دوقطبی دوچرخه‌سواری سریع هستند، استفاده شود. می تواند به تثبیت نوسانات خلقی و جلوگیری از دوره های شیدایی یا افسردگی کمک کند.

مکانیسم اثر قرص لاموتریژین کودکان

این دارو با کاهش انتشار گلوتامات، یک انتقال دهنده عصبی که در تنظیم تحریک پذیری در مغز نقش دارد، عمل می کند. این منجر به تثبیت فعالیت الکتریکی در مغز می شود و به جلوگیری از تشنج کمک می کند.

توجه به این نکته ضروری است که لاموتریژین ممکن است چندین هفته یا چند ماه طول بکشد تا به اثر کامل خود برسد و ممکن است نیاز باشد که دوز آن بر اساس پاسخ بیمار به دارو تنظیم شود. 

مقدار و نحوه مصرف قرص لاموتریژین کودکان

مقدار لاموتریژینی که کودک باید مصرف کند به عوامل مختلفی مانند سن، وزن و وضعیت پزشکی کودک بستگی دارد. مهم است که دستورالعمل های دوز ارائه شده توسط ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی کودک را دنبال کنید و از دوز توصیه شده تجاوز نکنید.

لاموتریژین معمولاً به صورت خوراکی، معمولاً یک یا دو بار در روز با یا بدون غذا مصرف می شود. مهم است که لاموتریژین را در زمان های یکسانی هر روز مصرف کنید تا سطح ثابتی از دارو در بدن حفظ شود.

همچنین مهم است که توجه داشته باشید که لاموتریژین باید دقیقاً طبق دستور یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی مصرف شود و دوز آن نباید تغییر کند مگر اینکه توسط ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی تجویز شود. اگر در مورد دوز صحیح برای کودک خود سؤالی دارید، بهتر است با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی او صحبت کنید.

تداخلات دارویی قرص لاموتریژین کودکان

هنگام مصرف لاموتریژین، مهم است که از تداخلات دارویی بالقوه آگاه باشید، زیرا می توانند بر اثربخشی و ایمنی دارو تأثیر بگذارند. در کودکان، شایع ترین تداخلات دارویی با لاموتریژین عبارتند از:

• والپروئیک اسید (دپاکین): مصرف همزمان لاموتریژین و والپروئیک اسید ممکن است خطر عوارض جانبی مانند خواب آلودگی و لرزش را افزایش دهد.


• داروهای ضد افسردگی: مصرف لاموتریژین با داروهای ضد افسردگی خاص، مانند فلوکستین (پروزاک) یا ونلافاکسین (افکسور)، ممکن است خطر عوارض جانبی مانند سرگیجه و خواب آلودگی را افزایش دهد.


• ریفامپین (ریفادین): مصرف همزمان لاموتریژین و ریفامپین ممکن است اثربخشی لاموتریژین را کاهش دهد.


• آسیکلوویر (زویراکس): مصرف همزمان لاموتریژین و آسیکلوویر ممکن است خطر عوارض جانبی مانند خواب آلودگی و بی ثباتی را افزایش دهد.

عوارض قرص لاموتریژین کودکان

برخی از عوارض جانبی شایع لاموتریژین در کودکان عبارتند از:

• تهوع و استفراغ: این حالت را می توان با مصرف لاموتریژین همراه با غذا یا با کاهش دوز آن برطرف کرد.


• سرگیجه و خواب‌آلودگی: کودکانی که لاموتریژین مصرف می‌کنند ممکن است احساس سرگیجه یا خواب‌آلودگی داشته باشند، مخصوصاً در ابتدای درمان.


• سردرد: برخی از کودکان هنگام مصرف لاموتریژین دچار سردرد می شوند.


• بثورات پوستی: لاموتریژین می تواند در برخی از کودکان راش ایجاد کند که ممکن است شدید و تهدید کننده زندگی باشد. در صورت ایجاد بثورات، فوراً با پزشک تماس بگیرید.


• لرزش یا انقباض: کودکانی که لاموتریژین مصرف می کنند ممکن است لرزش یا انقباض به خصوص در بازوها و پاهای خود را تجربه کنند.


• تاری دید: برخی از کودکانی که لاموتریژین مصرف می کنند ممکن است تاری دید را تجربه کنند که معمولا با گذشت زمان بهبود می یابد.


• اسهال یا یبوست: لاموتریژین ممکن است باعث تغییراتی در عادات روده شود و منجر به اسهال کودکان یا یبوست شود.

موارد منع مصرف قرص لاموتریژین کودکان

برخی از رایج ترین موارد منع مصرف قرص لاموتریژین کودکان عبارتند از:

• آلرژی: کودکانی که حساسیت شناخته شده ای به لاموتریژین یا هر یک از اجزای آن دارند، نباید این دارو را مصرف کنند.


• بیماری کبد: کودکان مبتلا به بیماری کبدی ممکن است لاموتریژین را به طور موثر متابولیزه نکنند و ممکن است در معرض خطر عوارض جانبی بیشتری باشند.


• بیماری کلیوی: کودکان مبتلا به بیماری کلیوی ممکن است نیاز به تنظیم دوز لاموتریژین توسط پزشک خود داشته باشند تا از مسمومیت جلوگیری کنند.


• سرکوب مغز استخوان: لاموتریژین می تواند باعث سرکوب مغز استخوان شود که کاهش تولید گلبول های قرمز و سفید خون است. کودکانی که از قبل مشکلات مغز استخوان دارند نباید این دارو را مصرف کنند.

سخن پایانی

در نتیجه، قرص لاموتریژین می تواند یک گزینه درمانی موثر برای کودکان مبتلا به برخی اختلالات عصبی مانند صرع و اختلال دوقطبی باشد. با این حال، توجه به این نکته ضروری است که استفاده از لاموتریژین در کودکان باید به دقت توسط پزشک نظارت شود، زیرا می تواند عوارض جانبی جدی داشته باشد. پزشک هنگام تعیین دوز مناسب، عواملی مانند سن، وزن و شرایط سلامت زمینه ای کودک را در نظر می گیرد. والدین و مراقبان نیز باید مراقب هرگونه عوارض جانبی احتمالی باشند و فوراً آن را به پزشک گزارش دهند، دکتر امیر زمانی یکی از پزشکان حاذق در این زمینه است.